رمضان

دعوت دوباره

رمضان یک فرصت بی نظیر و استثنایی است برای آشتی با خداوند و خویشتن خویش.

رمضان یک سفره ی گسترده و بی ریاوصمیمی است برای همه کسانی که می خواهند غرور و

 کینه و خودخواهی و سرکشی را دور بریزند و متواضعانه مهمان او باشند.

رمضان یک تلنگر است بر شیشه روح ما تا از خواب گران بر خیزیم واز لحظه لحظه باقیمانده عمر به

نحو احسن استفاده کنیم.

رمضان یک پیمان شفاف و بی نقض است بین ما بندگان گناهکار و شرمنده با خداوند مهربان و

بزرگی که رحیم و توبه پذیر است.

رمضان رودخانه ای است روشن و مواج که ما برگ های زردو شکننده را به دریای رحمت الهی وصل می کند.

رمضان یک نگاه تازه است .نگاهی که من و شما باید به روزهای رفته بیندازیم و کلاهمان را قاضی

کنیم و ببینیم در کوله بارمان برای قیامتی که در پیش است چه چیزی اندوخته ایم چند دل

شکسته را ترمیم کرده ایم چند دست دراز شده به سویمان رابه گرمی فشرده ایم چقدر بر زخم

های دیگران مرحم بوده ایم و چند بار خود را در آینه وجدان بر انداز کرده ایم؟

رمضان یک مهربانی بی کرانه است .مهربانی پروردگاری کخه همیشه سایه ی لطفش بر سر ما

گسترده است هما افسوس و هزار افسوس که گاهی او را فراموش می کنیم.

رمضان یک دعوت دوباره است.دعوتی برای توبه و آشتی و دست کشیدن از گناهان ریزودرشت.

خوب است که به این دعوت الهی صادقانه لبیک بگوییم و زمزمه کنیم:

صد بار گناه و توبه و باز گناه

یک بار هم از توبه شکستن توبه

آری باید به استقبال ماه رمضان برویم و خانه دل را برای پذیرایی از دوست آب و جارو کنیم  و عاشقانه بگوییم:

جز تم دگری جای نگیرد در دل

دل جای تو شد جای کس دیگر نیست

آقای من!
مولای غریب و تنهای من!
پدر مهربان اهل عالم!
می خواهم غربتت را حکایت کنم؛ غربتی که دوازده قرن است ریشه دوانیده؛ غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته؛ غربتی که حتی برای برخی محبانت، غریب و ناشناخته است؛ غربتی که اجداد طاهرینت پیش از تولد تو بر آن گریسته اند.
من از تصویر این غربت و غم ناتوان ام.
… از آنانی بگویم که خاطر شریف تو را می آزارند؟ (1) از آنها که دستان پدرانه و مهربانت را خون ریز معرفی می کنند؟ از آنها که چنان برق شمشیرت را به رخ می کشند که حتی دوستانت را از ظهورت می ترسانند؟ از آنها که تو را به دور دست ها تبعیدمی کنند؟ از آنها که تو را دست نیافتنی جلوه می دهند؟ از آنها که به نام تو مردم را به دکه های خویش فرا می خوانند؟
… از خود آغاز می کنم که اگر هر کس از خود شروع کند، امر فرج اصلاح خواهد شد. می خواهم به سوی تو برگردم. یقین دارم بر گذشته های پر از غفلتم کریمانه چشم می پوشی؛ می دانم توبه ام را قبول می کنی و با آغوش باز مرا می پذیری؛ می دانم در همان لحظه ها، روزها و سال های غفلت هم، برایم دعا می کردی. من از تو گریزان بودم؛ اما تو هم چون پدری مهربان، دورادور مرا زیرا نظر داشتی … العفو … العفو!
____________________________
1- رک. احتجاج 2:289 (توقیع خطالب به محمد بن علی بن هلال کرخی)
بر گرفته از کتاب آشتی با امام عصر علیه السلام/ نوشته علی هراتیان

میلاد امام زمان بر تمامی مسلمانان مبارکباد .