دولت گداپرور؟!
بعداز پیامبر اسلام بیست و پنج سال علی(ع) خانهنشین گردید. در این بیست و پنج سال عدهای از کسانی که جزء یاران پیامبر در غزوهها و حوادث بودند کمکم با گرایش به دنیا به اموال فراوانی دست یافتند و به جاه و جلال و مال منالی رسیدند. روحیات عوض شده بود، خوی قناعت و سادهزیستی زمان رسول گرامی اسلام جای خود را به تجمّل داده بود. بالاخره علی(ع)آمد و فرمود اموالی را که به ناحق گرفته شده به صاحبان آن برخواهم گرداند حتی اگر با آن کنیزان خریده یا مهر زنان خود کرده باشند!
احساس خطر در زراندوزان مترف زبانه کشید و عدالت علی(ع) را زوال شوکت خود پنداشتند و چاره را در این دیدند که تنور فتنه و اتهام را داغ کنند و به علی(ع) مجالی ندهند تا چهرة زیبای عدالت را نمایان سازد. آری چندان هم در کارشان ناموفق نبودند، روزی که علی(ع) در محراب عبادت کشته شد عدهای گفتند مگر علی نماز هم میخوانده است؟!
آری وقتی در عرصة قدرتطلبی و دنیاخواهی به حرمت علی (ع) رحم نشود و حریم او را نیز رعایت نکنند چه توقعی است که برای پیروان راه او حرمتی قائل شوند و آنان را به انواع اتهامات و حتی دشنامها نکوبند؟
آن خانم خانزاده که دولت نهم را دولت نکبت مینامد خوب میداند که با ادامة حاکمیت این دولت دیگر نخواهد توانست ماهی صدهاهزارتومان فقط خرج هندوانة اسبان قیمتی خود کند٬چیزی که کثیری از فقراء از آن محرومند!!
دیگر با این دولت نمیشود برای مراسم افتتاحیه یک فرودگاه دو میلیارد تومان خرج نمود واتاقهای مدیران را با دکورهای چندصدمیلیونی و تعویض نو به نو مبلمانها آراست!!
دیگر باب رانتخواریها و سپس معدوم کردن اسناد آن و مثل نقل و نبات سکه در جیب احباب کردن بسته خواهد شد.
جرم بزرگ این دولت این است که گداپرور است و به جای پرتر کردن جیب نورچشمیهای نازپرورده که خونشان از مردم دیگر سرخ تر و ذاتاً شریفزاده متولد شدهاند، همهاش به فکر فقرا است.
به جای این که مدام بر حقوقهای میلیونی مدیران افزوده و اعتنایی به حقوقهای صدهزارتومان و صدو پنجاه هزار تومان نکند سیر صعودی آنها را متوقف و به بالا بردن حقوق محرومان مستضعف (و به قول اینها گدا) پرداخته است!
به جای این که دست بذل و بخشش داشته و همیشه سکّه و دلار از لای انگشتان سخاوتمند او در کف متملقان بریزد، هم خود مثل فقرا ساده پوش است هم دنبال سیر کردن گداهاست و متنفر از اشرافزادههای ذاتاً نجیب است!
آخر تقصیر ندارد احمدینژاد! فرزند آهنگری از قبیلة کاوة محروم است که نازپروردة تنعم نیست. آری او فاقد آن احساس است که بتواند اشرافزادگان نجیب که حق سروری خود از ملت را میخواهند درک کند. او احساس و لطافت ندارد و شعارهای زمخت و ناخوشایند سرمیدهد: عدالت… عدالت… لاجرم باید با تمام قدرت او را درهم کوبید و له کرد آری او گداپرور است!!
پس درود بر این دولت گداپرور!