چگو نه به هیات برویم؟
وقتی به هیات آمدی ، پای در رکاب نه ، مهار اسب چموش نفس را بکُش و بر رذائلت بتاز و حجاب
آمال را لگد کوب کن . بتاز تا به درگاه نیاز برسی .
از گذشته ات فرار کن و به سوی آینده بیا ، بیا تا انتهای راه را ببینی ، سرازیری قبر را .
آنگاه که اسبت را از نفس انداختی و به مقصد رسیدی ، آنگاه او را رها کن .
با قدم به وادی طو بی در آ .
ابتدا پای برهنه کن و چون بشر حافی به دنبال مولایت بشتاب ، که روی از تو بر تافته و رفته است .
برو تا به آقایت برسی .
او در دل هنوز منتظر آمدن توست، هر چند تو را ترک گفته است .
او خیلی منتظر بود . خودت را به قدوم مولایت بینداز . نمی خواهد حرفی بزنی را حت گریه کن . او
همه حرف های دلت را می داند .
از او بخواه تا تو را با خود ببرد . اگه گفت کجا ؟
بگو کربلا ؛ آنجا که بدن ها بی سر می شوند و سر ها سر افراز ؛ آنجا که تن ها، عریان به خاک افتاده اند و
جان ها ، سر به افلاک کشیده اند .
اگر فرصت دیدارت تمام شد و دیگر جز یک کلمه نمی توانستی بگویی ،
بگو حسین ، بگو حسین ، حسین ، حسین ، حسین ، حسین ، حسین ، حسین
این کلمه هیچ وقت تمام نمی شود .
آنگاه رو به قبله بنشین و دعا کن . دعا کن تا خدا باز هم تو را به هیات راه دهد .
سلام
ممنون که سر زدی
منم شهادت امام حسین (ع) رو تسلیت می گم
از شما که می خواهید مطالب مذهبی وسرشار از معنویت را انتشار بدهید تشکر می کنم